Πριν από τρεις περίπου εβδομάδες είχαμε την ευκαιρία να ταξιδέψουμε στο Ιράν. Κύριος λόγος του ταξιδιού ήταν κάποιες μουσικές παραστάσεις στα πλαίσια των εγκαινίων ενός ελληνικού εστιατορίου και για τους Έλληνες του Προξενείου μας στην Τεχεράνη.
Η ιδέα αυτού του ταξιδιού μου άρεσε. Η γνωριμία με τον περσικό πολιτισμό, αλλά και την κλασική πέρσικη μουσική ήταν ενδιαφέρουσα.
Πετώντας πάνω από τους ασιατικούς ορεινούς όγκους πολλές φορές σκέφτηκα την ψυχική δύναμη των Μακεδόνων προγόνων μας, αλλά και την ευθύνη μας να κάνουμεκι εμείς κάτι σημαντικό για την πατρίδα μας.
Η φιλοξενία των Ιρανών ήταν εξαιρετική. Αναρωτήθηκα μήπως ο Ξένιος Ζευς ήταν Ιρανός. Χώρα καθαρή και με λαμπρά στοιχεία πολιτισμού. Το κυριότερο ήταν η θετική ανταπόκριση όταν μάθαιναν ότι είμαστε Έλληνες.
Την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου δώσαμε την πρώτη μας παράσταση. Η ελληνική μουσική άρεσε πολύ. Η αμοιβή μας ήταν τα καλά τους λόγια, οι ευχαριστίες τους και το ζεστό τους χαμόγελο.
Αυτό βέβαια ήταν καλό, αλλά έπρεπε κι εμείς να είμαστε καλοί πρεσβευτές.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η ανταπόκριση που είχε η λευκαδίτικη μουσική. Ξεσήκωσε το κοινό. Ιδιαίτερα ο μπάλος. Ένιωσα ότι μέσα μου κουβαλώ όλη τη Λευκάδα.
Αισθάνθηκα τότε πόσο σπουδαία είναι η δουλειά που κάνουμε στο Σύλλογο Λευκαδίων Ηλιουπόλεως και γύρω Δήμων “Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ”. Χορευτικό και Χορωδία με ενιαία καθοδήγηση, σοβαρή δουλειά και πνεύμα αγάπης και συνεργασίας μας έδωσε αρκετές παρακαταθήκες. Με επικεφαλής το δάσκαλό μας δουλεύουμε χωρίς ν’ αφήνουμε τίποτε στην τύχη.
Εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας που είμαστε κοινωνοί σ’ αυτήν την προσπάθεια με στόχο πάντα πιο ψηλά.
Σας ευχαριστούμε πολύ
Οικογένεια Φουρλάνου.
