Η μουσική, κορυφαίο ανθρώπινο επίτευγμα, εμφανίζεται και εξελίσσεται παράλληλα με τη γλώσσα. Ο Μουσικός Λόγος είναι απαραίτητος, διότι ερμηνεύει συναισθήματα και καταστάσεις που δεν μπορεί να ερμηνεύσει η γλώσσα.
Ως Έλληνες είμαστε περήφανοι, διότι η μουσική κατέχει μείζον μέρος της παιδείας μας. Πήρε τ’ όνομά της από τις Μούσες – θεότητες προστάτιδες των καλών τεχνών.
Οι Έλληνες ανέπτυξαν ολοκληρωμένο μουσικό θεωρητικό σύστημα με βάση τους τρόπους, η εξέλιξη των οποίων μας έδωσε τους βυζαντινούς ήχους και αργότερα τις κλίμακες.
Στα βυζαντινά χρόνια κυριάρχησε η εκκλησιαστική μουσική.
Στα νεότερα χρόνια τη στιγμή που η Ελλάδα βρίσκεται καθηλωμένη υπό τον οθωμανικό ζυγό, η Ευρώπη μουσικά εξελίσσεται. Η εξέλιξη αυτή κορυφώνεται με τα αριστουργήματα της κλασικής μουσικής. Την ίδια ώρα δημιουργείται η εντύπωση ότι η καλλιτεχνική δημιουργία στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτη.
Είναι γνωστό ότι τα Επτάνησα δεν γνώρισαν της οθωμανική κατοχή. Για το λόγο αυτό μπόρεσαν να αποτελέσουν την πύλη εισόδου του ευρωπαϊκού πνεύματος στην Ελλάδα.
Πέρα απ’ αυτά σύμφωνα με μια άλλη παράδοση τα Επτάνησα δέχτηκαν επιρροή Κρητικών που έφυγαν από την Κρήτη. Έτσι σε χωριά του Ιονίου συναντάμε ιδίωμα – μείγμα ιταλικού και κρητικού είδους.
Στα νησιά του Ιονίου δημιουργήθηκαν συμφωνικές ορχήστρες, φιλαρμονικές, χορωδίες, μαντολινάτες. Επιπλέον στη Λευκάδα η οποία, λόγω γειτνίασης με τη Στερεά και την Ήπειρο, βρήκε χώρο και το παραδοσιακό κλαρίνο.
Πατριάρχης της Επτανησιακής Σχολής είναι ο Νικόλαος Χαλκιόπουλος Μάντζαρος, ο οποίος μελοποίησε τον Ύμνο εις την Ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Μάντζαρος επηρεάζεται έντονα από την ελληνική παράδοση. Μελοποιεί τον Ύμνο συνδυάζοντας ρυθμό τσάμικο και mars.
Η Επτανησιακή Μουσική Σχολή ίσως να είναι η “εθνικότερη” της νεότερης Ελλάδας. Στις αρχές του 19ου αι. Ήρθε σε επαφή με τις πιο σύγχρονες τεχνοτροπίες. Τις αποκρυστάλλωσε και τις αναδιατύπωσε. Απευθύνθηκε κατόπιν στον επτανησιακό λαό, σαν εθνική σχολή, παρουσιάζοντας έργα προσιτά και αγαπητά σε αυτόν. Ο λαός τα αγκάλιασε και με όχημα αυτή τη μουσική δημιούργησε την άνοδο του αστικού φιλελευθερισμού στα Επτάνησα. Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στο Μανόλη Καλομοίρη και αποτυπώνουν την εντύπωση που προκαλεί στους αθηναϊκούς κύκλους η επτανησιακή μουσική.
Οι καντάδες είναι το αγαπημένο είδος στα Επτάνησα. Τραγούδια νοσταλγικά με στίχους ρομαντικούς. Εξωτερικεύουν ένα βαθύτερο συναίσθημα με γλυκιά μελωδία. Ο στίχος είναι συνήθως ερωτικός, εκφράζει συναισθήματα και το θαυμασμό συνήθως από έναν άντρα προς τη γυναίκα. Είναι ιδιαίτερα λυρικές και συνδυάζουν το ελληνικό επτανησιακό στοιχείο με το ιταλικό ταμπεραμέντο Συνήθως συνοδεύονται από μαντολίνα. Πρόγονός τους είναι οι αριέττες (πολυφωνικό είδος με επιρροές από τη δυτική μουσική, αλλά και το βυζαντινό μέλος)
Κυριαρχούν οι μείζονες κλίμακες και τα ευρωπαϊκά συγκερασμένα όργανα (κιθάρα μαντολίνο)
Η χορωδία του Συλλόγου μας με την καθοδήγηση του μαέστρου της κ. Πέτρου Μήτσου είναι γνήσιοι εκφραστές του επτανησιακού πνεύματος. Έχουν δώσει πολλές πετυχημένες παραστάσεις και έχουν αποσπάσει αρκετές θετικές κριτικές. Κορυφαία στιγμή της χορωδίας μας ήταν η εμφάνιση στην Παλαιά Βουλή σε εκδήλωση τιμής για ανθρώπους του πνεύματος.
Είμαστε ευτυχείς που υπηρετούμε αυτή την παράδοση και καλούμε όλους να γνωρίσουν από κοντά αυτή την παράδοση καθώς επίσης και το νεοϊδρυθέν τμήμα Βυζαντινής Μουσικής του Συλλόγου υπό τη διεύθυνση και διδασκαλία του κ. Πέτρου Δασκαλοθανάση.
