Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2019!
Λίαν πρωί χορωδία και μαντολινάτα του Συλλόγου μας μαζευτήκαμε έξω από τη Λευκαδίτικη Στέγη. Ετοιμαζόμαστε για την Αντίπαρο.
Όλα πάνε κατ’ ευχήν και στις 7.25 το καράβι αναχωρεί. Το πλοίο σαλπάρει όχι για λιμάνια ξένα, αλλά για λιμάνια πολύ φιλικά!
Το ταξίδι είναι ήσυχο. Η παρουσία μας στο πλοίο δεν πέρασε απαρατήρητη. Θα έλεγε κανείς ότι το σαλόνι του πλοίου έγινε χωριό της Λευκάδας! Φτάσαμε στην Πάρο κι αμέσως μετά πήραμε το μικρό καράβι για τον τελικό μας προορισμό!
Το μεσημέρι βρισκόμαστε στην όμορφη Αντίπαρο. Φτάνοντας βλέπουμε ένα κλασικό κυκλαδίτικο λιμανάκι. Το νησί είναι όμορφο και περιποιημένο. Τα κυκλαδίτικα σπίτια και τα μαγαζιά είναι τόσο ωραία και αρμονικά με το περιβάλλον! Χάρμα ιδέσθαι θα έλεγα!
Κοντά μας και ο άνθρωπος που φροντίζει για μας. Ο Μιχάλης μας! Έτσι λοιπόν μας έδωσε οδηγίες για το νησί, φρόντισε για τη διαμονή μας και μας τακτοποίησε σε ωραία δωμάτια νοικοκυρεμένα και στολισμένα με πολύ μεράκι.
Αφού τακτοποιήσαμε τις αποσκευές μας και τα όργανά μας βγήκαμε βόλτα στην Πόλη. Είναι όμορφο να περπατάς και να βλέπεις γύρω φίλους και δικούς σου ανθρώπους. Άλλοι για καφέ, άλλοι για φαγητό, ό,τι κάνει κανείς κέφι. Σιγά – σιγά αποσυρθήκαμε για ξεκούραση, λόγω της συναυλίας.
Απόγευμα ώρα 18.00! Διασχίζουμε τον κεντρικό δρόμο της πόλης, για να φτάσουμε στο Κάστρο. Φύση και άνθρωποι έχουν φροντίσει για την απαράμιλλη ομορφιά του. Από μια μοναδική πύλη εισέρχεται κανείς στο Κάστρο και είναι σαν να κάνει ταξίδι στο χωροχρόνο! Δεν είναι οχυρωματικό έργο όπως μπορεί κανείς να φανταστεί, αλλά μια γραφικότατη συνοικία. Εκεί θα δώσουμε τη συναυλία μας!
Οι ήχοι της πρόβας κάνουν έντονη τη παρουσία μας! Σιγά σιγά η πλατεία γέμιζε. Ακολούθησαν τα μπαλκονάκια. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι πρώτη φορά έβλεπα τόσο ζεστό κοινό. Μας παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον, σαν να συμμετείχαν στις πρόβες μας.
Τελικά ήρθε η ώρα της συναυλίας. Ξεκινούν τα ορχηστρικά της μαντολινάτας. Ο μαέστρος κ. Πέτρος Μήτσου έχει κάνει εξαιρετική επιλογή. Παίζει και διευθύνει αλάνθαστα. Δίπλα του οι μουσικοί στέκονται στο ύψος τους. Ο Μάριος και ο Δημήτρης στις κιθάρες, ο Αλέξης στο μαντολίνο και η Ελένη στη βιόλα. Απόδοση εξαιρετική.
Ύστερα ήρθε η ώρα της χορωδίας. Έλληνες συνθέτες και ελληνικός κινηματογράφος ήταν αρχή. Η κορύφωση και το τέλος ήρθε με τις επτανησιακές καντάδες, οι οποίες ξεσήκωσαν το κοινό.
Η συναυλία μας είχε εξαιρετική επιτυχία. Δεν είναι η άποψη μου, αλλά άποψη όλου του κοινού. Ο χρόνος περνά και η χορωδία αποκτά επίπεδο και με συστηματική δουλειά συνεχώς ανεβαίνει.
Από την άλλη για τη μαντολινάτα μας τι να πω! Αποτελείται από καταξιωμένους και πολυτάλαντους μουσικούς.
Πέρα απ’ αυτά η παρουσία του μαέστρου μας του κ. Πέτρου Μήτσου είναι πάρα πολύ θετική. Από μια πρωτόλεια ομάδα, με τη συνέπεια βέβαια όλων, γίναμε χορωδία!
Ο συνδετικός κρίκος βέβαια όλων αυτών είναι η αγάπη και η αλληλεγγύη που επικρατεί ανάμεσά μας. Το αγιούτο που έλεγαν οι παλιοί Λευκαδίτες το οποίο τώρα το βιώνω. Όσο υπάρχει αυτό δε φοβόμαστε τίποτε!
Μετά τη συναυλία ακολούθησε γλέντι σε ταβέρνα του νησιού. Οικοδεσπότης ο δήμαρχος ο οποίος μας παρείχε ξενία δεσποτική. Εκεί είχαμε τη χαρά να γνωρίσουμε παραδοσιακούς μουσικούς από το νησί και να ακούσουμε σκοπούς με την τσαμπούνα και το τουμπάκι. Εις ανταπόδοση αυτών ο συγχορωδός Παναγιώτης Χρέλιας τραγούδησε στο δήμαρχο “εμείς εδώ δεν ήρθαμε να φάμε και να πιούμε, μόνο σας αγαπούσαμε,…” Πράγματι χωρίς αγάπη δε γίνονται όλα αυτά.
Ήταν μια υπέροχη βραδιά που κράτησε όσο άντεχε καθένας!
Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου!
Μετά τη χθεσινή πανηγυρική βραδιά, η Αντίπαρος σιγά – σιγά ζωντανεύει! Η παρουσία μας στην πόλη για τον πρωινό καφέ είναι έντονη!
Αμέσως μετά ραντεβού στο πούλμαν για να κάνουμε το γύρο του νησιού! Ο καλός μας φίλος ο Μιχάλης είχε φροντίσει και γι αυτό. Ξεκινήσαμε λοιπόν και περνώντας από γραφικότατα μέρη – πίνακες ζωγραφικής, κατευθυνθήκαμε προς το Σπήλαιο.
Περάσαμε από τον ανεμόμυλο, όπου γυρίστηκε η ταινία “Μανταλένα”! Λίγο πολύ όλοι την ξέρουμε αυτή την ταινία!
Η διαδρομή συνεχίζεται πλάι σε ασημένιες παραλίες, ιστορικές και αρχαιολογικές τοποθεσίες! Η Αντίπαρος από τη μια μεριά μεριά είναι εναλλακτική. Από την άλλη φιλοξενεί αστέρες του Hollywood όπως τον Tom Hanks. Τα λέω αυτά διότι είδαμε και τη βίλα του. Τώρα βέβαια φιλοξενεί ακόμα μεγαλύτερες διασημότητες: Τη χορωδία του Συλλόγου Λευκαδίων με τη μαντολινάτα της, το μαέστρο της τον Πέτρο Μήτσου, την υπεύθυνη της χορωδίας μας Καραγιάννη Μαριλένα, την υπεύθυνη του χορευτικού μας Άννα Ροντογιάννη, το γενικό γραμματέα του Συλλόγου Φουρλάνο Χρ. Γιάννη και φυσικά τους εκλεκτούς χορωδούς και μουσικούς. Αυτό βέβαια όπως καταλαβαίνετε δεν είναι εκδρομή για παράσταση, αλλά πολιτιστική εκστρατεία.
Η διαδρομή συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον. Ανεβαίνουμε ψηλά και όσο ανεβαίνουμε, τόσο δεν τη χορταίνουμε την Αντίπαρο!
Φτάνουμε στο Σπήλαιο της Αντίπαρου, το αριστούργημα της φύσης. Έμεινε ανεξερεύνητο μέχρι το 1673, όταν έφτασε στο νησί Γάλλος Μαρκήσιος Ντε Νουαντέλ. Εισερχόμαστε στο σπήλαιο και ξεκινάμε το ταξίδι μας στο κέντρο της γης. Τι κόσμος! Η διαδρομή μου θυμίζει περιγραφή του Ιουλίου Βερν. Στο τέρμα του Σπηλαίου οι πιο θαρραλέοι βρήκαν και την επιγραφή του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας, του Όθωνα.
Λύπη βέβαια προκαλούν οι κλοπές που έγιναν στο σπήλαιο. Για να γίνει ένας σταλακτίτης χρειάζονται εκατομμύρια χρόνια. Έρχεται όμως ο κάπηλος και σε χρόνο dt τον αφαιρεί. ΚΡΙΜΑ!!!
Έξω από το σπήλαιο υπάρχει μια όμορφη πλατεία και το εκκλησάκι του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Πάνω απ’ όλα όμως υπάρχει μια θέα…! Όλο το Αιγαίο μπροστά σου!
Επιστρέφουμε με το πούλμαν στην πόλη. Ο οδηγός κύριος Γιάννης είναι εξαιρετικός ξεναγός. Πολλοί που ασχολούνται με τον τουρισμό θα έπρεπε να πάρουν μαθήματα από αυτόν. Ο Μιχάλης μας πληροφόρησε ότι μεταφέρει τους ντόπιους δωρεάν!!! Μπράβο του!
Μας έδειξε το μικρό ακατοίκητο νησί, το Δεσποτικό, που είναι απέναντι από την Αντίπαρο. Μικρό νησί με πολλά αρχαιολογικά ευρήματα. Περάσαμε από το σταθμό – καταφύγιο των υποβρυχίων κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και φτάσαμε στην πόλη.
Αφού επιστρέψαμε στην Πόλη κάναμε μια βόλτα στον κεντρικό δρόμο τραγουδώντας καντάδες. Ο κόσμος παρακολουθούσε γοητευμένος.
Ακολούθησε πλούσιο γεύμα στη ταβέρνα Αργώ, από το Σύλλογο Αντιπαριωτών. Γεύμα αγάπης, όπως το χθεσινό δείπνο. Περάσαμε μερικές ακόμα ώρες με κέφι, τραγούδι και πολλή φιλική διάθεση.
Ώρα 18.00 έφτασε η ώρα της αναχώρησης. Μπήκαμε στο καραβάκι για την Πάρο. Αρχίζει η διαδρομή αντίστροφα τώρα. Το καράβι μας πηγαίνει σαν ταψί λούνα παρκ. Καλά είναι όμως!
Φτάσαμε στην Πάρο. Επισκεφτήκαμε την Παναγία την Εκατονταπυλιανή, ένα εξαιρετικό πρωτοχριστιανικό μνημείο. Είναι εντυπωσιακός ναός. Σου δίνει την ευκαιρία να ταξιδέψεις πίσω στο χρόνο, αλλά και προς το Θεό! Ιδιαίτερο δε το υπόγειο του ναού. Άλλος κόσμος μακριά από τη βοή του σήμερα!
Σε λίγο αναχωρούμε με το πλοίο για τον Πειραιά! Το ταξίδι είναι γαλήνιο κι εμείς γεμάτοι από ευχάριστα συναισθήματα.
Ευχαριστούμε το δήμαρχο της Αντίπαρου κ. Αναστάσιο Φαρούπο, τον πρόεδρο του Συλλόγου Αντιπαριωτών Αθήνας κ. Δαμιανό Βιάζη, τη φίλη μας κ. Χρυσούλα Φαρούπου, τον καλό μας φίλο και συγχορωδό κ. Μιχάλη Βιάζη, το μαέστρο μας και δάσκαλό μας κ. Πέτρο Μήτσου!
Σας περιμένουμε να γνωρίσετε τα τμήματα του Συλλόγου μας και στο επόμενο ταξίδι μας να είστε κοντά μας!
Χρ. Γιάννης Φουρλάνος.
